ناگهان دیدم سرم آتش گرفت  سوختم , خاکسترم آتش گرفت

چشم وا کردم , سکوتم آب شد  چشم بستم , بسترم آتش گرفت

در زدم , کس این قفس را وا نکرد  پر زدم , بال وپرم آتش گرفت

از سرم خواب زمستانی پرید     آب در چشم ترم آتش گرفت

حرفی از نام تو آمد بر زبان       رستهایم , دفترم آتش گرفت

......

با رفقیت مثل چتر رفتار نکن که هر وقت بارون بند اومد , فراموشش کنی !

.....

خیلی از یخ کردنهای ما از سرما نیست , لحن بعضی زمستونه !

.....

نمیدانم کلاهم را به آسمانِ چندم انداخته ام که اینروزها بی کلاه مانده ام !؟